Pasjonistka PYTA, PISZE I RECENZUJE

  „(…) doszedłem do przekonania, że lęki nie wyłaniają się z ciemności, są raczej jak gwiazdy zawsze obecne, ale niewidoczne w świetle dnia”. „(…) przewodnik musi być jak poręcz odgradzająca od nurtu rzeki, ale nie może być kulą inwalidzką. Przewodnik musi odsłonić szlak leżący przed uczniem. Ale nie wolno mu wybierać drogi”. „(…) każdy z nas ma dzikie psy ujadające w piwnicy”. Była to moja pierwsza przygoda z Irwinem D. Yalom’em. Chylę czoła. Genialny płot twist, którego nie spodziewałam się po takiej książce, i chociaż można było domyślić się pewnych spraw, to jednak byłam miło zaskoczona. Z tematem hipnozy miałam już doświadczenie i jestem jak najbardziej zaciekawiona co dalej wymyśli nauka, aby iść w tym kierunku. Gdyby tak, dzięki hipnozie, można było „naprawić” nasze skrzywdzone serce, zmienić sposób myślenia… ale czy to bezpieczne? Prawdopodobnie ludzie zaczęli by to wykorzystywać nie tylko w dobrym i leczniczym celu. Niestety. Rozumiem, że nie każdemu się spodoba, ale m...

  Początkowo uznałam, że to historia jakich wiele. Ot, para spodziewająca się dziecka, przyjmuje pod swój dach współlokatorkę, która prawdopodobnie okaże się kochanką męża.  Dlaczego młodzi w ogóle zdecydowali się na dzielenie swojej przestrzeni z obcą osobą? W trakcie czytania byłam pewna, że wiem, co wydarzy się dalej i poniekąd to się sprawdziło… niestety potwierdzenie moich przeczuć, odebrało mi frajdę w czytaniu. Autorka pod koniec zrobiła coś, przez co teraz mam mieszane uczucia.  Czy mi się podobało? Czy nie? Czy zgadzam się? A może wszystko było tak naprawdę niepotrzebne? MINUSY:  Znacie ten moment, gdy oglądacie serial i podoba wam się pierwszy i drugi sezon? Trzeci też. Ale im dalej w las, tym gorzej? Osobiście wydaje mi się, że gdyby Elizabeth skończyła snuć opowieść w pewnym momencie, to było by lepiej.  Niestety ciągnęła to dalej, rozwijając dodatkowy wątek, który mógłby być zupełnie inną historią i rewelacyjnie, gdyby był. PLUSY:  Autorka zadb...

Historia inspirowana życiem przodków autorki.  Cofamy się do 1657 roku, do osady Trois-Rivieres. Świat ogarnięty chaosem zmian i terroru, bo inaczej nie można tego nazwać. Koloniści, którzy przybywają do ich domu i nazywają go Nowym Światem, a przecież dla rdzennych mieszkańców, ten świat nie był nowy. 
 Marie i jej lud nie szukali „pomocy”, nie chcieli być naprawiani, bo nie byli zepsuci. Nie szukali innej religii czy innego życia.  Dotychczas spokojni, w symbiozie z naturą, mieszkańcy (dzisiejszej Kanady) są z dnia na dzień odziani z tożsamości, religii, małżeństw i miłości.  Zostają postawieni przed faktem dostosowania się do nowego prawa. Książka jest napisana lekko, dzięki czemu czyta się szybko i przyjemnie, chociaż tematyka jest trudna i przygnębiająca.  Jestem szczerze poruszona tą pozycją, zwłaszcza, że nigdy nie były mi obojętne sprawy związane z rdzenną ludnością… marzę o tym, aby krzywdy jakich doznali na przestrzeni wszystkich lat, chociaż odrobinę zosta...

Ponad 600 stron historii inkwizytora, którego charakter kupił mnie w całości. Wiem, że jest to 16 tom z serii, ale dla mnie było to pierwsze spotkanie, dlatego być może moje zdanie jest takie, a nie inne. Ciężko jest mi odnieść się do tego, co mogą myśleć starzy wyjadacze, ale ja jako nowicjuszka w świecie stworzonym przez autora - jestem zadowolona. Książka była przyjemna, czytało się zdecydowanie szybko i osobiście nawet nie wiem kiedy skończyłam. Przeraziła mnie ilość stron, ale potem… poleciało. Oczywiście, nie ma co tutaj nawet udawać, Piekara opisuje mnóstwo spraw o których mówi się głośno w dzisiejszych czasach m.in pandemii, ale przenosi to na papier w całkiem sympatyczny sposób. Kreacja bohaterów sprawia, że lubimy ich i kibicujemy, czekając do samego końca, żeby dowiedzieć się jaki będzie wynik. Nie wiem czy sięgnę po kolejne z tej serii, ale zdecydowanie ta mi się spodobała. Jeśli jesteś ie ciekawi czy warto dowiedzieć się co dzieje się w świecie Mordimera Madderdina - polec...

Co zrobilibyście, gdyby śmierć spotkała się z wami szybciej niż się tego spodziewaliście? Tylko… czy można się w ogóle spodziewać jej o danej porze dnia czy nocy? Czy świadomie możemy wybrać sobie datę, godzinę i… zadecydować o tym, jak to się stanie? Czasem na pewno. Ale co jest dalej? Wyobraźcie sobie sytuację. Budzicie się. Bo tak to sobie wyobrażam. Otwieracie oczy i co widzicie? W książce Sanaka Hirragi, zmarły pojawia się w miejscu, o którym z pewnością nie pomyślałby, gdyby ktoś wcześniej go o to zapytał. Studio fotograficzne. Pan Hirasaka, sympatycznie witający dusze.  Mężczyzna przekazuje przybywającym, plik zdjęć. Ale nie byle jakich zdjęć. To ujęcia KAŻDEGO dnia z życia zmarłego. Jeśli żyliście 60 lat, to otrzymujecie zestaw prawie 22 tys zdjęć. Po co te wszystkie zdjęcia?  Żeby się dowiedzieć trzeba sięgnąć po książkę, bo daję Wam słowo - będziecie zadowoleni. Lubię ten styl. Lekkie pióro, ciekawa fabuła. Przemyślenia o życiu. Ja na samym końcu miałam pro...

  Książka jest kontynuacją „Hegemon Apopi” i będzie miała również ciąg dalszy! Jeśli lubicie trójkąty miłosne, rozterki głównej bohaterki, którego crusha wybrać, to myślę, że ta pozycja przypadnie wam do gustu. Świat elfów z domieszką ludzi. Subtelne opisy, przepiękne i magiczne sceny. Wciągająca fabuła. Momentami rozbrajająca, innymi zaś poważna i patetyczna. Bohaterzy, którzy wywołują różne emocje! (Tak, też irytują! Ale to na plus! Przecież w życiu realnym też znamy takie osoby;).  Autorka z dużym potencjałem! Widać tutaj progres i przyznaję, że ten tom wypadł jeszcze lepiej dla mnie niż pierwszy.  Oczywiście! Są plusy i minusy, a o gustach się nie dyskutuje, ale ja całym serduszkiem (które zieleni się na myśl o elfach!) jestem za tą historią. Justyna rozwija poboczne postaci dając im swoje życie i nie mogę się doczekać tomu 3!