Kocia kawiarnia

O kotach mogę czytać, pisać, mówić… koty to od dwóch lat mój świat i przyznam szczerze, czuję się w nim rewelacyjnie!

Zobaczywszy „Kocią kawiarnię” moje serce fiknęło koziołka i wiedziałam, że nie mogę przejść obojętnie obok tej pozycji, niczym mruczek koło miski pełnej przysmaków.

Mieliście kiedyś okazję odwiedzić kocią kawiarnię? Ja tak. Mieszkałam wtedy jeszcze w Gdańsku. Pamiętam… zdziwiłam się, że trzeba zdezynfekować ręce i przed wejściem usłyszeć kilka zasad panujących w środku ale szybko dotarło do mnie, że hej, przecież to logiczne! A wręcz potrzebne!

To był miły wypad na kawę. I tak samo będę wspominać historię opisaną w tej książce.

Jeśli zastanawiacie się, czy to poradnik, to odpowiem: i tak i nie. Bo jest to powieść, która niesie ukojenie, ale przypomina nam, czym jest życie. Ma mnóstwo mądrości i kociego przesłania. Czy można być jak kot? Czy te mądre zwierzęta mogą nas czegoś nauczyć? 

Oczywiście, że tak. Każde zwierze może, a jeśli tylko macie któreś w swoim otoczeniu, to doskonale to wiecie ;).

Główną bohaterką jest Nagore, która… boi się kotów. Niemniej jednak postawiona pod ścianą podejmuje się oferowanej i bardzo dobrze płatnej pracy. 

Jak zmieni się jej życie? Bo bądźmy szczerzy. Zmieni się.

Książka jest tak urocza i tak przyjemnie napisana, że czytanie jej było dla mnie jak ciepły, puchaty kocyk, którym otulacie się w jesienne dni. No albo jak mój Drizzt, który leży mi na kolanach nawet podczas pisania tej recenzji <3. 

Przeczytajcie. Dajcie w prezencie kociarzom i tym co kotów nie lubią. Piękna historia, po którą naprawdę warto sięgnąć. 

P.S ta okładka!! Jest nietypowo wykonana co mega sobie cenię ;). W dotyku jej faktura jest lekko szorstka. Nie wiem jak to odpowiednio określić, ale zdecydowanie jest super ;).