To, że książki Wydawnictwa Relacja do mnie trafiają, przekonałam się już kilkukrotnie. To, że lubię czytać o ludzkim umyśle - również. Za każdym jednak razem odczuwam zdziwienie, kiedy zagłębiając się w kolejną pozycję.
Cieszę się, że ekipa Relacji dobiera tak uważnie i dobrze pozycje, które wydaje. Dzięki temu, mam pewność, że po którą książkę nie sięgnę, to istnieje duże prawdopodobieństwo, że przypadnie mi ona do gustu.
Ta książka jest dla mnie dość istotna. Otóż spektrum autyzmu to coś, co ostatnio stało się namacalne w moim życiu i życiu bliskiej mi osoby, więc tym bardziej chcę zgłębić informacje na ten temat.
O czym jest? Autorka, dr Camilla Pang przedstawia autyzm ze swojego punktu patrzenia - osoby dotkniętej tym zaburzeniem. Oprócz tego, jak możemy przeczytać z okładki: „…miała osiem lat, otrzymała diagnozę - zaburzenia ze spektrum autyzmu, ADHD i zespół lęku uogólnionego”.
Niesamowita przeprawa przez lekturę pozwoliła mi poznać bliżej sprawę i na pewno pozostawiła niedosyt. Chęć przekonania się z innych doświadczeń, jak wygląda takie życie.
Co dostajemy w tej książce? Fachowo przedstawioną sytuację, porównywanie życia ludzkiego do białek, chemię molekularną itd.
Sama Pang uświadamia nas, że z każdą przypadłością da się żyć. Ona sama ma doktorat z biochemii, jest autorką i najważniejsze człowiekiem.
Zdarzyło mi się przeczytać kiedyś taki dowcip. Na pewno kojarzycie, że kobieta wysyła męża do sklepu, żeby kupił 10 jajek i jak będzie mleko, to żeby wziął 2. On wraca i przynosi jej 2 jajka, bo przecież było mleko.
Pang wspomina podobną sytuację, jaką miała w swoim życiu. Brak tego zrozumienia. Ona zbyt dosadnie brała wiele spraw.
Inna sytuacja: „ — Cześć, Millie, dzwonię, żeby zapytać, czy jest mama? — Tak, jest - odparłam i odłożyłam słuchawkę. Załatwione”.
Pomyślcie sobie, jak ciężko musi być, gdy nie rozumiecie, gdy ktoś np. żartuje, lub umawia się z nią „w połowie tygodnia” a ona ma na myśli dosłownie Środę o 12:00 w południe.
Ile pracy taka osoba musi włożyć w to, by zaklimatyzować się i odnaleźć w otaczającym ją świecie?
Dla mnie świetna lektura. Napisana przystępnym językiem. Niesamowicie rzadko zaznaczam coś w książkach przyklejanymi wskaźnikami. Nie odczuwam takiej potrzeby. Tutaj zużyłam ich sporo.
Kiedy chce się kogoś zrozumieć, pomóc mu, to każdą sposobność się wykorzystuje. Na pewno do niej wrócę.
Na koniec chciałabym przytoczyć rozdział 8. a raczej jego fragment. Autorce złamał się parasol. Ot, zwykła rzecz dla wielu wręcz nieistotna. Złamał się? Kupię nowy. I tutaj jest bardzo dobrze przedstawione, jaka różnica jest między zdrowym (jeśli mogę to tak ująć!) człowiekiem a kimś takim jak dr Pang. Dla niej, złamany parasol był tragedią. Dlaczego? „To było moje zabezpieczenie, moje uzbrojenie na nadchodzący dzień, a jego gładka, zakrzywiona rączka dodawała mi otuchy w pogodę i niepogodę. Nosiłam ten parasol nie tylko po to, żeby chronił mnie od deszczu - potrafił też poszturchiwać ludzi, którzy podchodzili za blisko, i podpierać mnie na poręczach, kiedy nie potrafiłam się zmusić, by ich dotknąć. Za każdym razem, kiedy wychodziłam z domu, on szedł razem ze mną - jako maskotka i stróż. Był dla mnie równie ważny, jak dla kogoś innego może być szybki samochód albo pamiątkowy zegarek…”.
Przełożyła: Aleksandra Weksej.
Komentarze
Prześlij komentarz
Cześć :) będzie mi miło, jeśli zostawisz komentarz :)