WODA. Chlupiące historie, które bawią i uczą.

 

Jak przekazać wiedzę, by dziecko chciało słuchać? Co zrobić, żeby zapamiętało fakty? 

Jestem zwolenniczką nauki przez zabawę i czytanie książek jest jak najbardziej w tym zakresie!

Ale czy każda książka nadaje się dla dziecka? Czy wystarczy, że są ładne rysunki do tego krótki tekst i na okładce oznaczenie „dla dzieci”, by książka była dobra? 

Otrzymałam do zrecenzowania książkę pt. „Woda. Chlupiące historie, które bawią i uczą” Susanne Orosz. Co o niej myślę? 

Tego typu książek nigdy nie czytam sama. A może rzadko? Zależy mi na tym, by odbiór był nie tylko po mojej stronie ale i tej drugiej, która albo będzie zaciekawiona, albo niestety nie. W przypadku tej lektury bawiliśmy się świetnie. Historie są ciekawe, nietypowe i w przystępny sposób przekazują nam wiedzę. 

To pozycja, która odpowiada nam na pytania, wydawało by się proste ale często trudne w odpowiedzi. 

„Czy na pustyni jest woda? Dlaczego łzy są słone? Co się dzieje w wodociągach? Na czym polega obieg wody? Ile wody zawiera ciało człowieka? (…) Towarzysząc głównym bohaterom w ich przygodach, dzieci będą między innymi: razem z Sarą zastanawiać się, gdzie jest woda, skoro ciągle pada deszcz?” - opis pochodzi od Wydawcy.

W książce poznamy masę bohaterów: rezolutne i ciekawe życia dzieci, urocze zwierzęta oraz inspirujących dorosłych.

Moim zdaniem lektura nie tylko dla dzieci, ale również i dorosłych, którzy nie zawsze zdają sobie sprawę z tego ile wody zużywamy chociażby wtedy, gdy kupujemy nową bluzkę! 

Jestem przekonana, że nie raz do niej wrócę i nie będę jej czytać sama ;) 

Moja ocena to: 10/10.

Przełożyła: Ewa Kochanowska

Ilustracje: Meike Töpperwien

Współpraca z Wydawnictwem Czarna Owca ToTamto